می گویند: روزی که مرحوم ثقه السلام، عالم مجاهد مشروطه خواه تبریز را روس ها داشتند به دار می کشیدند، روز عاشورا بود. همان روز در خیابان های تبریز هزاران و بلکه چند ده هزار نفر داشتند قمه می زدند. یکی از این آمران به معروف و ناهیان از منکر و مجاهدین و از یاران آن عالم آمد پیش این ها یی که قمه می زدند، گفت: آقا! عالم دین رادارند در مرکز شهر اسلام به جرم دفاع از اسلام و مسلمین به دار می کشند. بیایید کمک کنید. امروز عاشورا است و این فرزند حسین(ع) است و این راه حسین(ع) است. آن ها گفتند: دیگر جان ما حسین(ع) را سیاسی نکن. یک امام حسینی(ع) ما داریم، او را بگذارید برای ما. یک عاشورا را بگذار حال کنیم. گفت: همین قمه ها که دستتان هست دستتان باشد و با همین بیایید تو میدان اعدام، که این روس ها ببینند که ده هزار نفر اشک می ریزند و قمه دستشان است. فقط قمه هایتان را به آن ها نشان دهید. گفتند: نه، اینجا ممکن است صدمه بخوریم،کشته شویم و خون بریزد. احتیاط شرعی خلاف احتیاط است. قمه به سرش می زند ثواب دارد، قمه به کافر که اشغال کرده سرزمین اسلام را و طبق احکام همه فقها بدون احتیاج به اذن مجتهد، جهاد دفاعی بر همه زن و مرد واجب است، بر کودک و زن و مرد واجب است، اما آنجا احتیاط می کند که نکند سرش خونی شود. اینجا می خواهد با امام حسین(ع) حال کند. چهار خیابان آن طرف تر چند هزار نفر قمه زدند و خونی کردند خودشان را و اشغالگران آن عالم را در وسط شهر در روز عاشورا به دار کشیدند و کسی اعتراض نکرد. 

*برگرفته از سخنرانی استاد حسن رحیم پور ازغدی