پاسخ به یک شبهه :

”چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ”

یا چرا ایران به کشور هایی مثل فلسطین ، لبنان ، سوریه و... کمک می کند ؟

اولا باید مشخص کنیم که ما به کدام اسلام ایمان داریم و می خواهیم برایش کار کنیم که امام (ره) مرز بین دو اسلام را به خوبی مشخص کردند ؛ از یک طرف اسلام مستضعفین ، اسلام مدافع پابرهنگان ، اسلام رنج دیگان تاریخ ، اسلام پاک طینتان عارف ، اسلام عارفان مبارز جو و دریک کلام اسلام ناب محمدی ( ص) و از طرف دیگر اسلام راحت طلبان ، اسلام مرفهین بی درد ، اسلام سرمایه داری ، اسلام مستکبرین ، اسلام فرصت طلبان ، اسلام منافقین و در یک کلمه اسلام آمریکایی .

بی شک همه ی ما طرفدار اسلام ناب محمدی (ص) هستیم و باید بر اساس این اسلام عمل کنیم . اینجا به ذکر چند نکته می پردازیم :

1- در قرآن و سیره ی پیامبر (ص) برای مسلمانان هیچ گاه مرزهای جغرافیایی مطرح نبوده و همه ی مسلمانان به عنوان امت اسلامی معرفی شدند و در آیه ای از قرآن خداوند مؤمنین را برادر یکدیگر معرفی کرده است .

 پس اینکه می گویند : (چراغی که به خانه رواست ) باید گفت که هر جا مسلمانی باشد خانه ی ما هم آنجاست .

در احادیث فروانی از پیامبر و امامان معصوم لزوم کمک به مسلمانان در هنگام مشکلات مطرح شده که ما اینجا به ذکر دو حدیث یکی از پیامبر (ص) و یکی از امام صادق ( ع) می پردازیم :

” هرکس صدای مسلمانی را بشنود که کمک می خواهد و به فریادش نرسد مسلمان نیست . ” ، ” هر کس صبح کند و دغدغه ی امور مسلمین را نداشته باشد مسلمان نیست. ”

2- اگر بخواهیم از دید گاه تاریخی و انسانی به این مقوله بپردازیم باید گفت در زمانی که هنوز انقلاب اسلامی ایران به پیروزی نرسیده بود و یا در زمان هشت سال جنگ تنها مدافعان انقلاب اسلامی که انواع کمک های خود را به ما کردند همین مسلمانان سایر کشور ها به خصوص لبنان ، سوریه و مقاوت فلسطین بوده است که ما به ذکر دو نمونه ی از آن می پردازیم :

در تمام طول مبارزه انقلاب اسلامی ایران وجوهات شرعی مثل خمس و زکات های شیعیان جهان که به دست امام و یا به دست دیگر علما می رسید با اینکه خودشان خیلی به آن نیاز داشتند صرف انقلاب می شد و این گونه همه شیعیان جهان در پیروزی انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی ایران سهمی داشتند . حتی در یک مورد که امام موسی صدر از امام خمینی تقاضا می کند که مقداری از این پول ها صرف شیعیان لبنان شوند امام با این موضوع مخالفت میکند و اولویت اصلی را ایران قرار می دهد .

نمونه ی دوم می توان به 500 سربازی که با مدیریت شهید چمران از لبنان از طریق سوریه در زمانی که حافظ اسد در رأس حکومت سوریه بود می خواستند وارد ایران شوند اشاره کرد که بیشتر آن سرباز ها در بهمن 57 وارد ایران شدند ( کتاب لبنان نوشته شهید چمران ) .

هر انسانی در مقابل محبت و کمک دیگران بر خود لازم می داند که از او به طریقی تشکر کند چطور می توان انتظار داشت ایرانی که یک زمان اولویت اصلی جهان اسلام قرار می گیرد و همه ی مسلمانان مبارز به طریقی به آن کمک می کنند تا به پیروزی برسد حال که به خواست خدا پیروز شده است از مشکلات مسلمانان غافل شود   ؟

3- اگر از نگاه دیپلماسی و یا حتی ملی گرایی ( ناسیونالیستی ) به قضیه نگاه کنیم اسرائیل و آمریکا دشمن شماره ی یک ایران می باشد پس هر عقل سلیمی حکم می کند که دشمن را قبل از آنکه به ما برسد در بیرون زمین گیر کنیم حال که فلسطین و لبنان با اسرائیل مبارزه می کنند ما به آنها کمک کنیم تا دشمن هر چه بیشتر ضربه ببیند .

این نکته را هم بگوییم این جور نیست که اسرائیل و آمریکا بخواهند با ما کنار بیایند و ما را محترم بشمارند اصلا چنین چیزی نیست . شما اگر به قضیه ی مصر و اتفاقی که بر محمد مرسی گذشت نگاه کنید به خوبی متوجه این موضوع می شوید محمد مرسی به هر دلیلی حالا در بعضی از موارد با اسرائیل سازش کرد به آمریکا امتیاز داد اما چون نماینده ی اسلام گرا ها در مصر هست باید کنار برود و این اتفاق هم افتاد ارتش به کمک اسرائیل محمد مرسی را کنار زد . و اصلا به همین 34 سال انقلا ب نگاه کنید این دمشنی آشکار را می بینید چه در قضیه طبس ، چه کودتای نا موفق نورژ ه ، چه جنگ 8 ساله ، جریان 18 تیر 78، چه فتنه ی 88 و ....